مهربانو

#معرفی_کتاب
عنوان: بدون هراس
بدون هراس خطرات خودنوشت یک زن دیپلمات یهودی الاصل به نام “وندی شرمن” است که در مذاکرات 1+5 به عنوان معاون وزیر امور خارجه آمریکا حضور داشت زنی که در زندگی شخصی و خانوادگیش نوعا با چالش های فراوانی مثل جدایی از همسر و خودکشی برادر و افسردگی روبروست آمده تا به عنوان یک سیاستمدارناجی کشورش باشد. نکته جالب اینجاست که وندی اطلاعات زیادی در مورد اسلام مخصوصا ایرانیان دارد و در مواقع لزوم ازاین اطلاعات مانند ممنوعیت دست دادن زن با مردان نامحرم به عنوان نقطه اشتراک دین خودش یعنی یهود با اسلام جهت احساس نزدیکی و تحت تاثیر قراردادن مقامات ایرانی استفاده می کند.
“شرمن” زمانی که ایرانیان را دارای “دی ان ای فریب” یا به اصطلاح ذاتا فریبکار خواند با هجمه افکار عمومی ایرانیان برعلیه خودش مواجه شد وازهمان زمان با انتشار کاریکاتورش به شکل روباه به ” روباه نقره ای” ملقب شد که البته این موضوع به زعم خودش برایش گران تمام شد.نکته تاسف بار این است که وندی در بخشی از کتاب از بازی با احساسات دیپلمات های ایرانی سخن می گوید و اذعان می کند حتی از گریه کردن نیز برای تامین منافع ملی آمریکا نمی گذرد و مهم این است که طرف ایرانی مقهور این بازی فریبکارانه می گرددو از ایستادگی روی مرزهای منافع ملی عقب می کشد.
در جایی از متن کتاب می خوانیم: ” عراقچی نکته ای را که پیش از آن بر سر آن توافق کرده بودیم به چالش کشید و گفت: ما چیزی را که شما خواستید دادیم حالا نوبت شماست یکی از چیزهایی که ما خواسته بودیم بدهید… من جواب دادم: عباس! کافیست، شما همیشه بیشتر می خواهید…اشک های من در آن لحظه موثر افتاد، عراقچی و تخت روانچی آن لحظه مبهوت اشک های من مانده بودند و پس از سکوتی طولانی مدت عراقچی نکته ای را که به آن اعتراض کرده بود را پس گرفت “آن لحظه اشک ریختن حرکتی نهایی بود که این مکعب روبیک را حل کرد". نکته دیگر که وندی شرمن درکتاب خود ازآن یاد میکند اطلاعات محدود وناقص سیاستمداران ایرانی در مقابل دانش گسترده او در سیاست است شرمن در جایی از خاطراتش می گوید: بین من و عراقچی در آن لحظه پیوند انسانی پایداری ایجاد شد سالها بعد از پایان مذاکرات عراقچی هنوز هم در زمان کریسمس برای من کارت تبریک می فرستد و من هم عید نوروز برای او کارت می فرستم. با اینکه من یهودی هستم وکریسمس را جشن نمی گیرم ولی قدردان حس عراقچی هستم. یا در جایی دیگر بیان می کند: وقت وداع بود و همچون گذشته نمی توانستیم باهم دست بدهیم یا همدیگر را لمس کنیم ولی این دو ایرانی( عراقچی و تخت روانچی) دو فرش زیبا را برای هدیه خداحافظی آورده بودند که یکی از طرف ظریف و آنها بود ودیگری از طرف دفتر ریاست جمهوری( دولت روحانی)، لحظه بدی بود من برای آنها هدیه ای مهیا نکرده بودم ( از آنجا که ما رابطه دیپلماتیکی با ایران نداریم، اعطای هدایا به لحاظ سیاسی مشکل دارد) بلکه این فرش ها به وضوح از میزان دلار مشخصی که مقررات اخلاقی دولت برای هدایا تعیین کرده بود بهای بیشتری داشتند. من از عباس و مجید تشکر کردم و گفتم این فرش ها جزو اموال دولت امریکا قرار خواهند گرفت.
#به_قلم_خودم